Συνέλευση Ανατολικής Αττικής

Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα της Κερατέας και τον αγώνα κατοίκων και αλλη­λέγγυων ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΑ, άτομα που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολι­κής Αττικής, έχοντας συνειδητοποιήσει την ανάγκη για συλλογική παρέμβαση και δράση σε τοπικό ─και όχι μόνο─ επίπεδο, συναντηθήκαμε και συσπειρωθήκαμε με αποτέλεσμα τη δημιουργία της συ­νέλευσης Ανατολικής Αττικής.

Συγκεκριμένα, κοινός τόπος για εμάς είναι ότι η αφετηρία αυτής της προσπάθειας τοποθετείται:

Σε μια εποχή που το ατομικό συμφέρον και βόλεμα μπαίνει πάνω απ’ όλα και που όλοι είναι στραμμένοι εναντίον όλων σε μια κατάσταση κοινωνικού κανιβαλισμού.

Σε μια εποχή που οι πραγματικές ανάγκες έχουν αντικατασταθεί από την καταναλω­τική μανία και η ουσία από το θέαμα.

Σε μια εποχή που η υποβάθμιση και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος συνε­χίζει να εντεί­νεται, με την αγαστή συνεργασία του κράτους και των μεγαλοεπιχειρημα­τιών (βλ. ΧΥΤΑ στην Κερα­τέα και την Λευκίμμη, μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική, φράγμα στον Αχελώο κ.ά.), ενώ ταυτόχρονα οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις γίνονται όλο και πιο ασφυκτικές κι απάνθρωπες.

Σε μια εποχή που η εργοδοτική τρομοκρατία και η επισφαλής εργασία γίνονται κανο­νικότητα (επι­θέσεις αφεντικών σε εργαζόμενους, απειλές, απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις, μη καταβολή δεδουλευ­μένων κτλ) και η επίθεση στα κοινωνικά και εργασιακά κεκτη­μένα από μεριάς του κράτους ολοένα και μεγαλώνει (μισθός μαθητείας, ασφαλιστικό κτλ).

Σε μια εποχή που το κράτος γίνεται όλο και περισσότερο ολοκληρωτικό και συγκεντρωτι­κό (ακόμα και στην τοπική αυτοδιοίκηση με τον Καλλικράτη) και που η πο­λιτική και οικονομική εξου­σία βρίσκεται συγκεντρωμένη στα χέρια των λίγων.

Τέλος, σε μια εποχή που το σύστημα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να επιβιώσει και στην προ­σπάθειά του αυτή επιστρατεύει όλη την προπαγάνδα και την ωμή βία για να συγκρατήσει, να εκτο­νώσει και να καταστείλει την συσσωρευμένη οργή της κοινωνίας και των εργαζομένων, έχοντας πάντα μπροστάρηδες τα ΜΜΕ και τις δυνάμεις καταστο­λής (αύξηση αστυνόμευσης, συστήματα παρακολού­θησης σε δημόσιους χώρους).

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα της σημερινής κοινωνικοπολιτικής κατάστασης καθίσταται σαφές ότι το υπάρχον σύ­στημα είναι βίαιο, καταπιεστικό και καταστροφικό για τη φύση και τον άν­θρωπο.

Επιλέγουμε να κινη­θούμε εχθρικά απέναντι στο υπάρχον, υιοθετώντας και προ­τάσσοντας μια ολότελα διαφορετική προ­σέγγιση στα διάφορα ζητήματα που μας αφο­ρούν.

Η ίδια η διαχείριση της ζωής μας βρίσκεται διαχωρισμένη από την καθημερι­νότητά μας, κα­θώς ανατίθεται μέσω μιας ψεύτικης διαδικασίας συμμετοχής -την ψηφο­φορία- στους “ειδικούς”, τους πολιτικούς και τους γραφειοκράτες.

Ενάντια, λοιπόν, στις λογικές της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης, με όσα αυτές συνε­πάγονται, επιλέγουμε να λειτουργούμε:

α/ με οριζόντιες δομές,

χωρίς να αναγνωρίζουμε κανενός είδους ιεραρχία και αίροντας κάθε διαχωρισμό που έχει παραχθεί από τις διάφορες μορφές εξουσίας.

Έτσι, όλοι συμμετέχουμε ισότιμα, εκφράζοντας ανοιχτά τις απόψεις μας χωρίς να παί­ζουν ρόλο το φύλο, η καταγωγή ή η ηλικία, χωρίς να αναγνωρίζουμε “αυθεντίες” και “ειδικούς”.

Λαμβάνουμε τις αποφάσεις μας συζητώντας αναλυτικά τα θέματα που μας αφορούν και αποφασί­ζουμε άμεσα, εμείς οι ίδιοι έχοντας επίγνωση του τι και γιατί το αποφασί­ζουμε.

β/ προτάσσοντας την αλληλεγγύη

─ με τα αγωνιζόμενα – αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας

─ με κάθε κοινωνικό αγωνιστή που βρίσκεται αντιμέτωπος με την καταστολή και τις μεθοδεύσεις του κράτους

─ στην καθημερινότητά μας χτίζοντας διαπροσωπικές σχέσεις βασισμένες σε αυτή, σε κάθε γειτο­νιά, ενάντια στις λογικές του κοινωνικού ρατσισμού, της ανισότητας, της εκ­μετάλλευσης, της καταπίε­σης, της αλλοτρίωσης και του ατομισμού.

γ/ βασισμένοι στην αρχή της αυτοοργάνωσης

επιλέγουμε τη συλλογική δράση όπου συμμετέχουμε όλοι ενεργά, αδιαμεσολάβητα, στα πλαίσια οριζόντιων και αντιιεραρχικών δομών (συλλογικές κουζίνες, ανταλλακτι­κά παζάρια, διοργάνωση αντιεμπορευματικών εκδηλώσεων, επανοικειοποίηση δη­μόσιων χώρων).

Ας πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και ας διεκδικήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια μέσα από συλλογικούς αγώνες.

“αξιοπρέπεια αποκαλούμε εμείς αυτόν τον τρόπο να προχωράς,
αυτόν τον τρόπο να ζεις, δηλαδή τον αγώνα”